Ekonomik yaptırımlara rağmen Rusya, ayda 100-150 adet tank üretebiliyor.
Rus askeri endüstrisi, tank üretimini önemli ölçüde artırmak için ekonomik ve teknolojik zorlukların üstesinden geldi. Army Recognitiion tarafından yapılan habere göre Rus savunma sanayii, 2023 yılında çeşitli tiplerde yaklaşık 2.100 adet tank üretti.
Bu artış, önceki yıllara göre önemli bir sıçramayı temsil ediyor. Çünkü geçtiğimiz dönemlerde yıllık üretimin yaklaşık 200 adetle sınırlı olduğu düşünülüyordu. Ana muharebe tankı üretimindeki bu artış, Rusya’nın ciddi ekonomik yaptırımlarla karşı karşıya olduğu dönemde ortaya çıkıyor, ancak bu yaptırımlar onu etkilemiyor gibi görünüyor.
Rusya’nın tank üretim sektörü, nitelikli personel sıkıntısı nedeniyle ciddi bir zorlukla boğuşuyor. Bu sorun özellikle tank ve zırhlı araç üreticileri için ciddi bir sorundur. Maaşların artmasına ve başka avantajlar sunulmasına rağmen bu üreticiler, daha fazla işçi ve mühendis işe alma konusunda zorluklarla karşılaşıyor. Bu vasıflı işgücü eksikliği, Rusya’nın askeri üretim yeteneklerinin genişletilmesi ve sürdürülebilirliği önünde ciddi bir engel teşkil ediyor.
İşgücü sorunlarının yanı sıra, Ukrayna’da devam eden çatışma da Rusya’nın tank üretiminin önünde önemli bir engel teşkil ediyor. Bu bağlamda Ukrayna’da devam eden savaş, önemli miktarda tank kaybına yol açtı. Oryx gibi bağımsız izleme grupları ise kayıpların yaklaşık 2.500 adet tank olduğunu tahmin ediyor. Bu kayıplar yalnızca Rusya’nın zırhlı kuvvetlerinin önemli ölçüde tükenmesini temsil etmekle kalmıyor, aynı zamanda ülkenin tank üretim sektörü üzerinde kaybedilen ekipmanı yenileme ve savaş alanının gelişen taleplerine uyum sağlama konusunda ek baskı oluşturuyor.
Çeşitli ülkeler tarafından uygulanan ekonomik yaptırımlar, Rusya’nın askeri endüstrisinin önündeki bir başka önemli engeli oluşturuyor. Bu yaptırımlar tedarik zincirlerini ve tank üretimi için hayati önem taşıyan belirli teknolojilere ve malzemelere erişimi sekteye uğratıyor. Bu yaptırımların uygulanması, üretimin lojistik ve mali yönlerini karmaşıklaştırdı ve potansiyel olarak Rusya’nın muharebe tankı üretimini sürdürme ve artırma yeteneğini sınırladı.
Son olarak, silah imalat sektöründeki endüstriyel ekipmanların aşınması ve yıpranması önemli bir sorun. Silah üretim kapasitesini en üst düzeye çıkarma çabası, maliyetlerin ve kayıpların artmasına neden oluyor ve halihazırda zor durumda olan endüstriyi daha da zorluyor. Rusya’nın 2024-2025 yılları arasında silah üretimi için ayrılan bileşen ve malzeme stoklarını kullanma planı bazı acil ihtiyaçları karşılayabilir ancak gelecekte üretim kapasitesinde olası bir düşüşe ilişkin endişeleri artırıyor. Bu, istikrarlı bir askeri teçhizat tedarikinin sürdürülmesinde uzun vadeli zorluklara yol açabilir ve potansiyel olarak Rusya’nın stratejik yeteneklerini etkileyebilir.
İlgili Olarak
Gaziantep Makine Mühendisliği Bölümü öğrencisi. Savunma Sanayii ve Uluslararası İlişkiler Meraklısı